Listelenen bir ürün spesifikasyonuyla karşılaşmış veya hatta sinyal-gürültü oranı hakkında bir tartışma okumuş olabilirsiniz. Genellikle SNR veya S/N olarak kıs altılan bu belirtim, ortalama bir tüketici için gizemli görünebilir. Bununla birlikte, sinyal-gürültü oranının arkasındaki matematik teknik olsa da, konsept değildir ve sinyal-gürültü değeri, bir sistemin genel ses kalitesini etkileyebilir.
Sinyal-Gürültü Oranı Açıklaması
Sinyal-gürültü oranı, bir sinyal gücü seviyesini bir gürültü gücü seviyesiyle karşılaştırır. Çoğunlukla desibel (dB) ölçüsü olarak ifade edilir. İstenmeyen verilerden (gürültü) daha yararlı bilgiler (sinyal) olduğundan, daha yüksek sayılar genellikle daha iyi bir belirtim anlamına gelir.
Örneğin, bir ses bileşeni 100 dB'lik bir sinyal-gürültü oranı listelediğinde, bu, ses sinyali seviyesinin gürültü seviyesinden 100 dB daha yüksek olduğu anlamına gelir. Bu nedenle, 100 dB'lik bir sinyal-gürültü oranı özelliği, 70 dB veya daha az olandan önemli ölçüde daha iyidir.
Örnek olarak, mutfakta, özellikle yüksek sesle buzdolabına sahip bir arkadaşınızla sohbet ettiğinizi varsayalım. Ayrıca buzdolabının 50 dB uğultu ürettiğini varsayalım -bu gürültüyü düşünün çünkü içindekileri serin tutar. Konuştuğunuz arkadaşınız 30 dB'de fısıldıyorsa, bunu bir sinyal olarak kabul edin; buzdolabının vızıltısı arkadaşınızın konuşmasını bastırdığı için tek bir kelime bile duyamazsınız.
Arkadaşınızdan daha yüksek sesle konuşmasını isteyebilirsiniz, ancak 60 dB'de bile onlardan bir şeyleri tekrar etmelerini istemeniz gerekebilir. 90 dB'de konuşmak daha çok bir bağırma kibriti gibi görünebilir, ancak en azından kelimeler duyulacak ve anlaşılacaktır. Sinyal-gürültü oranının arkasındaki fikir budur.
Sinyal-Gürültü Oranı Neden Önemlidir
Sinyal-gürültü oranı özelliklerini hoparlörler, telefonlar (kablosuz veya başka türlü), kulaklıklar, mikrofonlar, amplifikatörler, alıcılar, pikaplar, radyolar, CD/DVD dahil olmak üzere sesle ilgili birçok üründe bulabilirsiniz. /medya oynatıcılar, PC ses kartları, akıllı telefonlar, tabletler ve daha fazlası. Ancak, tüm üreticiler bu değerin kolayca bilinmesini sağlamaz.
Gerçek gürültü genellikle beyaz veya elektronik bir tıslama veya statik veya düşük veya titreşimli bir vızıltı olarak tanımlanır. Hiçbir şey çalmıyorken hoparlörlerinizin sesini sonuna kadar açın; Bir tıslama duyarsanız, bu genellikle "gürültü zemini" olarak adlandırılan gürültüdür. Tıpkı daha önce açıklanan senaryodaki buzdolabı gibi, bu gürültü zemini her zaman oradadır.
Gelen sinyal güçlü ve gürültü tabanının oldukça üzerinde olduğu sürece, ses, net ve doğru bir ses için tercih edilen sinyal-gürültü oranı türü olan daha yüksek bir kaliteyi koruyacaktır.
Ya Hacim?
Bir sinyal zayıfsa, çıkışı artırmak için sesi artırmanız gerektiğini düşünebilirsiniz. Ne yazık ki, sesi yukarı ve aşağı ayarlamak hem gürültü tabanını hem de sinyali etkiler. Müziğin sesi yükselebilir, ancak altta yatan gürültü de artacaktır. İstenen efekti elde etmek için yalnızca kaynağın sinyal gücünü artırmanız gerekir. Bazı cihazlarda, sinyal-gürültü oranını iyileştirmek için tasarlanmış donanım veya yazılım öğeleri bulunur.
Maalesef tüm bileşenler, hatta kablolar bir ses sinyaline bir miktar gürültü ekler. En iyi bileşenler, oranı en üst düzeye çıkarmak için gürültü tabanını mümkün olduğunca düşük tutacak şekilde tasarlanmıştır. Amplifikatörler ve pikaplar gibi analog cihazlar genellikle dijital cihazlardan daha düşük sinyal-gürültü oranına sahiptir.
Diğer Hususlar
Sinyal-gürültü oranları çok düşük olan ürünlerden kesinlikle kaçınmaya değer. Ancak sinyal-gürültü oranı, bileşenlerin ses kalitesini ölçmek için tek özellik olarak kullanılmamalıdır. Örneğin frekans tepkisi ve harmonik bozulma da dikkate alınmalıdır.
