Bir işlev, Excel ve Google E-Tablolar'da bulunduğu hücrede belirli hesaplamaları gerçekleştirmeyi amaçlayan önceden ayarlanmış bir formüldür.
Bu makaledeki bilgiler Excel 2019, Excel 2016, Excel 2013 ve Google E-Tablolar için geçerlidir.
İşlev Sözdizimi ve Bağımsız Değişkenler
Bir işlevin sözdizimi, işlevin düzenine atıfta bulunur ve işlevin adını, köşeli ayraçları, virgül ayırıcılarını ve bağımsız değişkenleri içerir. Tüm formüller gibi, işlevler eşittir işaretiyle (=) başlar, ardından işlevin adı ve argümanları gelir:
- İşlev adı, Excel'e hangi hesaplamaların gerçekleştirileceğini söyler.
- Argümanlar parantez veya yuvarlak parantez içinde bulunur ve işleve bu hesaplamalarda hangi verilerin kullanılacağını söyler.
Örneğin, Excel ve Google E-Tablolar'da en çok kullanılan işlevlerden biri SUM işlevidir:
=TOPLA (D1: D6)
Bu örnekte:
- Ad, Excel'e seçili hücrelerdeki verileri toplamasını söyler.
- Argüman (D1:D6) işlevi D1 ile D6 arasındaki hücre aralığının içeriğini ekler.
Formüllerde Yuvalama İşlevleri
Excel'in yerleşik işlevlerinin kullanışlılığı, bir veya daha fazla işlevi bir formüldeki başka bir işlevin içine yerleştirerek genişletilebilir. Yuvalama işlevlerinin etkisi, tek bir çalışma sayfası hücresinde birden çok hesaplamanın yapılmasına izin vermektir.
Bunu yapmak için, iç içe geçmiş işlev, ana veya en dıştaki işlevin argümanlarından biri olarak hareket eder. Örneğin, aşağıdaki formülde, SUM işlevi ROUND işlevinin içinde yuvalanmıştır.
=YUVARLAK(TOPLA (D1: D6), 2)
İç içe işlevleri değerlendirirken, Excel önce en derindeki veya en içteki işlevi yürütür ve ardından dışa doğru çalışır. Sonuç olarak, yukarıdaki formül artık:
- Hücrelerdeki değerlerin toplamını bulun D1 - D6.
- Bu sonucu iki ondalık basamağa yuvarlayın.
Excel 2007'den bu yana, 64'e kadar iç içe işlev düzeyine izin verilmiştir. Önceki sürümlerde, iç içe geçmiş yedi işlev düzeyine izin verildi.
Çalışma Sayfası ve Özel İşlevler
Excel ve Google E-Tablolar'da iki işlev sınıfı vardır:
- Çalışma Sayfası İşlevleri
- Özel veya Kullanıcı Tanımlı İşlevler
Çalışma sayfası işlevleri, yukarıda bahsedilen SUM ve ROUND işlevleri gibi programa yerleşik işlevlerdir. Özel işlevler ise, kullanıcı tarafından yazılan veya tanımlanan işlevlerdir.
Excel'de, özel işlevler yerleşik programlama dilinde yazılmıştır: Visual Basic for Applications veya kısaca VBA. İşlevler, Excel ile birlikte yüklenen Visual Basic düzenleyicisi kullanılarak oluşturulur.
Google E-Tablolar'ın özel işlevleri, bir JavaScript biçimi olan Apps Script ile yazılır ve Tools altında bulunan komut dosyası düzenleyicisi kullanılarak oluşturulur.menü.
Özel işlevler genellikle, ancak her zaman değil, bir tür veri girişi kabul eder ve bulunduğu hücrede bir sonuç döndürür.
Aşağıda, VBA koduyla yazılmış alıcı indirimlerini hesaplayan kullanıcı tanımlı bir işlev örneği verilmiştir. Orijinal kullanıcı tanımlı işlevler veya UDFs, Microsoft'un web sitesinde yayınlanır:
Fonksiyon İndirimi(miktar, fiyat)
Eğer miktar >=100 O zaman
İndirim=miktarfiyat0.1
Else
İndirim=0
End If
İndirim=Application. Round(İndirim, 2)End Function
Sınırlamalar
Excel'de, kullanıcı tanımlı işlevler yalnızca içinde bulundukları hücreye/hücrelere değer döndürebilir. Bir hücrenin içeriğini veya biçimlendirmesini değiştirmek gibi Excel'in işletim ortamını değiştiren komutları çalıştıramazlar.
Microsoft'un bilgi tabanı, kullanıcı tanımlı işlevler için aşağıdaki sınırlamaları listeler:
- Çalışma sayfasına hücre ekleme, silme veya biçimlendirme.
- Başka bir hücredeki verilerin değerini değiştirme.
- Bir çalışma kitabına sayfa taşıma, yeniden adlandırma, silme veya sayfa ekleme.
- Hesaplama modu veya ekran görünümleri gibi herhangi bir ortam seçeneğini değiştirme.
- Özellikleri ayarlama veya çoğu yöntemi yürütme.
Kullanıcı Tanımlı İşlevler ve Excel'deki Makrolar
Google E-Tablolar şu anda bunları desteklemese de, Excel'de makrolar, tekrarlayan çalışma sayfası görevlerini otomatikleştiren bir dizi kayıtlı adımdır. Otomatikleştirilebilen görevlere örnek olarak, verileri biçimlendirme veya kopyalayıp yapıştırma işlemleri dahildir.
Her ikisi de Microsoft'un VBA programlama dilini kullanıyor olsa da iki açıdan farklıdırlar:
- UDF'ler hesaplamaları gerçekleştirirken makrolar eylemleri gerçekleştirir. Yukarıda bahsedildiği gibi, UDF'ler programın ortamını etkileyen işlemleri gerçekleştiremezken makrolar yapabilir.
-
Visual Basic düzenleyici penceresinde, ikisi ayırt edilebilir çünkü:
UDF'ler bir Function ifadesiyle başlar ve End Function ile biter.
- Makrolar bir Sub ifadesiyle başlar ve End Sub ile biter.
