Önemli Bilgiler
- Gerçekten zorlu sahte dövüşlere sahip, neşeli bir piksel sanatı oyunu olan Everhood'un en büyük sorunu, çok tuhaf olabilmesidir.
- Yılın en iyi video oyunu müziği için erken bir yarışmacı.
- Oyun çok iyi bir nedenle epilepsi uyarısıyla başlar. Yanıp sönen ışıklar senin için herhangi bir sorunsa, bu senin oyunun değil.
Everhood yarı gerçeküstü bir bağımsız macera oyunu, yarı şiddet içermeyen bir shoot-'em-up ve müziğinin var olması için yüzde yüz bir gerekçe.
Oynamak, başka birinin rüyasını görüyormuş gibi hissettiriyor. Everhood: An In Uneffable Tale of the Inexpressable Divine Moments of Truth (tam başlığını tam olarak bir kez kullanırsak) neşeli bir şekilde tuhaftan düpedüz psychedelia'ya geçer. Everhood'un çoğu, bir trance şovunda DJ kabininin üzerindeki duvara yansıtılırken evdeymiş gibi görünürdü.
Ancak, odak eksikliği ve dik bir zorluk eğrisi nedeniyle bu garip bir deneyim. Yaratıcılığına hayranım ve müziği hem kendi iyiliği hem de Everhood'un onu kullanma şekli açısından harika, ancak oyun kendi iyiliği için neredeyse bilinçli olarak tuhaf.
Ritim Sizi Alacak
Everhood'da iki ana oyun vardır. Biri, bulmacaları çözmek, öğeleri toplamak ve bir dizi eksantrik karakterle tanışmak için bir dizi açık uçlu haritayı keşfettiğiniz bir piksel sanatı macera oyunudur. Bu, Super Nintendo nostaljisinin saf bir görüntüsü ve takdir etmekten kendimi alamıyorum.
Diğeri, bire bir müzikal ölüme meydan okuma biçimini alan 'dövüş'üdür. Bir tur Guitar Hero'nun sizi kasten öldürmeye çalıştığını hayal edin; sürekli değişen şiddetli armoniler labirentinde zıplamanız, ters çevirmeniz ve kaymanız isteniyor.
Everhood'un başlangıcından itibaren müziği harikadır, ancak kavgaları son derece affetmez. Bu, bir 'kurşun cehennemi' arcade oyununda düşman ateşinden kaçmaya çok benzer ve size hata için bir o kadar yer verir.
Everhood, Zor zorluk seviyesinde oynanmasını önerir. Katılmıyorum. Everhood'un müzik savaşlarında hayatta kalmak için pratik ve sağlam refleksler gerekiyor ve sürekli ölümün eşiğinde olmadığım zamanlarda daha düşük zorluklarda onlarla çok daha fazla eğlenmeye başladım.
Eğlencenin bir kısmı, neredeyse aynı derecede mükemmel olan oyunun müzikleridir. Everhood geleneksel bir ritim oyunu değildir, çünkü kişisel ritminizi korumak o kadar da önemli değildir, ancak her patron kendi özel tema şarkısına göre saldırır. Super Meat Boy'dan bu yana bir indie oyunda müziğin en iyi kullanımlarından biri.
İşler Garip Olduğunda
Bilimkurguda, çoğunlukla okuyucunun sinirlerini bozmak veya şaşırtmak için tür normlarından kopmakla ilgili Yeni Tuhaf bir hareket var. Tür romanları en sevdiğiniz rahatlatıcı yiyecekse, Yeni Tuhaf bir kitap, yüze beklenmedik bir buzlu su kovası olmak ister.
Everhood, Undertale, Nier: Automata, Heartbound, Wandersong ve Loop Hero ile birlikte herhangi bir China Mieville romanı kadar New Weird'e tam olarak uyan birkaç yeni video oyunundan biridir. Birleştirici faktör, her birinin aynı anda birden fazla türden yararlanması ve bunları tamamen orijinal ürünler haline getirmesidir.
Özellikle Everhood ile, saf rüya mantığından kaçıyormuş gibi geliyor. Bir aşama, bulmacalarla dolu bir köydür; diğeri ise labirentte bir canavar bulunan Gotik bir kaledir; üçüncüsü, çalışan bir go-kart pisti ile tamamlanmış bir karnaval. İlk on dakikada karanlık bir orman yolundan canavarlarla dolu bir gece kulübüne, endüstriyel bir yakma fırınına gidiyorsunuz. Onu sıkıcı olmakla suçlayamazsın.
Aynı zamanda ve tıpkı bir rüya gibi, Everhood özellikle uyumlu değil. Kendi temel kurallarını asla kesin olarak belirlemez, bu yüzden onları kırmaya karar vermeye başladığında o hoş şokun hiçbiri olmaz. Belirli bir kafiye veya sebep olmadan sadece senaryolar arasında langırt oynarsınız.
Bu, Everhood'un genel etkisinin bir kısmını az altır. İstenen zorluk ve neşeli hikayesi arasında belirli bir ton çatışması olmasına rağmen, oyunu yeterince seviyorum, ancak her zaman yüksek bir tuhaflık var.
Bir video oyununun sahip olması ilginç bir problem. Everhood'un birincil sorunu, fikirlerin tükenmesi değil, birkaçını dışarıda bırakabilecek olmasıydı. Tamamen zaman ayırmaya değer, ancak Everhood'un belki de muhteşemlikten uzak güçlü bir düzenleme geçişi olduğunu iddia ediyorum.
